Pewnego dnia Fraglesi, z zamiłowania podróżnik, tkwiąc w świątyni dumania, pomyślał, że fajnie by było podczas wojaży z cyklu „Born to be wild” móc spać po ludzku. Namiot rzecz fajna, ale w pewnym wieku, ciężko się do niego wpełza, a jeszcze trudniej wypełza, zwłaszcza…

….nad ranem, gdy niebo zdobi różanopalca bogini świtu Jutrzenka, zaś pęcherz bezlitośnie każe oddać to co dnia poprzedniego się spożyło w nadmiernej ilości, przeważnie pod postacią bursztynowego trunku.

Jednym słowem Fraglesowi wymarzył się wóz Drzymały, domek na kołach, kibitka, przyczepa kempingowa.

No i zaczęło się buszowanie wieczorową porą na allegro. Jest w czym wybierać. Nowe, stare, małe, duże, zachodnie a także polskie, nieśmiertelne n126-tki zwane ping pongami.

Kierownictwo domowe okazało się surowsze niż pruski ciemiężyciel dla Drzymały. Zapowiedziało, że:
a. W życiu to czegoś takiego nie wsiądzie.
b. Nie chce tego widzieć na spacerniaku, o froncie hacjendy nie wspominając.

Punkt a żadną przeszkodą nie jest, bo z założenia wyprawy B2W męskimi wyprawami są, ich hasłem jest „No women, no children, no cries”.

Lecz punkt b przeszkoda jest i basta. Nieznani sprawcy gotowi jeszcze w nocy koła poprzebijać, albo nie daj Boże ogień podłożyć. Jedyne miejsce na które zgodziło się kierownictwo, to odległy kąt, za kompostownikiem, wymagający niestety dołożenia nowej bramy i zbudowania pół kilometra drogi utwardzonej.

Fraglesi za wygraną nie dał, i od kumpla (Olek pozdrawiam!) posiadacza ośmiu hektarów w pobliskim mieście zgodę na zimowanie uzyskał.

Miliony stron www przejrzał świeżo upieczony miłośnik caravaningu. Głowa i oczy rozbolały. Nocą, nie mogąc zasnąć, zamiast barany liczył przyczepy. Po trzech tygodniach poddał się i postanowił udać do wyroczni.

Cdn.