Powoli zbliżaliśmy się do trybuny. Widać Go! – krzyknął ktoś z przodu. Kierownik natychmiast kazał wyżej podnieść szturmówki. Skarcił surowym wzrokiem ociągających się. Poprawiliśmy krawaty, dopięliśmy marynarki. Kobiety poprawiły chustki na głowach.
Pierwiastek i pierwiastek! Ciągle to samo! Jesteś uparty jak osioł! – prawie krzyczała. Była na niego wściekła. Przed chwilą omal nie rzuciła w niego dzbanem z kwiatami.
W podziemiach Instytutu Badań Czwartorzędu zapadła noc. Szuflandia zwana obecnie IV RP kładzie się do snu. Korytarzem podąża nadszyszkownik Kilkujadek, a za nim brat jego.
Wszedł ciężko dysząc na mównicę. Postukał w mikrofon. Rozejrzał się wkoło po zgromadzonych. Jego pysk był czerwony i lśnił od potu.
W progu gabinetu, leży szef Potworów i Spółka ubrany w szlachecki strój. Pręży odsłonięta pierś. Wchodzi Edgar Peron, dłubiąc w zębach. Wraca z obiadu, który spożył w miłym towarzystwie pań kolejarek.
– Panie Prezydencie, wylądowaliśmy
– Gdzie?
– W Polsce Panie Prezydencie, w Gdańsku
– Nie wysiadam!
W dali rozległo się szczekanie psów. Nadchodziła obława, bynajmniej nie na młode wilki. Na nich. Siedzieli przy dogasającym ognisku w głębi lasu. Ubrania podarte, długie brody, tobołki z dobytkiem. Teraz kloszardzi, kiedyś politycy z pierwszych stron gazet.
Weź średniej wielkości kraj, tak ze 30, 40 milionów ludzi. Najlepiej taki, który przeszedł okupację i niedawno odzyskał niepodległość. Około 80-90% mieszkańców to tak zwany ciemny lud, idealne nadający się do realizacji celu jakim jest zdobycie władzy a potem jej utrzymanie.
Donald myśliciel był politykiem zamyślonym. Zamiast działać, zamyślał się i trwał tak w bezruchu tygodniami, a czasem miesiącami.
