Noc grudniowa. Za oknem ponuro wyje wiatr próbując zerwać ostanie liście z drzew. W apartamencie, na pierwszym piętrze u Brygidek, Prałat Henryk rzuca się na łóżku.

Nie może spać. Za dużo zjadł ostatniego wieczora. Za dużo też wina Monsigniore, które zachwalał wśród zaproszonych gości. Wczoraj odbyły się bowiem jego, świętowane hucznie, 70 urodziny.

Nagle skrzypią drzwi i pojawia się w nich zakapturzona biała postać. Prałat zrywa się z łóżka.
– Matko Boska!
– Nie śpisz widzę Henryku – odzywa się grobowym głosem zjawa – mogę ci zająć chwilkę?
– Kto żeś ty – Prałat naciąga kołdrę, w pokoju robi się zimno. Szczękają zęby Prałata.
– Henryku, Nie bój się. Pan mnie wysyła.
– Śmierć? już? to koniec? nie…… proszę….
– Zaraz tam śmierć. Ta przyjdzie w swoim czasie po ciebie. Jam Św. Franciszek z Asyżu
– Uff – prałat opada uspokojony na poduszki.
– Mamy z tobą problem Prałacie. Kiedyś dobry był z ciebie ksiądz. Biedny i uczciwy. Pomagałeś walczącym o wolność ale zmieniłeś się.
– Ja? Jakże to Św. Franciszku?
– Ano tak synu, ano tak. Bogactwa żeś polubił. Auta dobre, meble, ubrania, jedzenie wykwintne. Wszystko to uciechy doczesne synu. Pycha.
– Ale Św Franciszku, mnie przystoi, jako Prałatowi, w luksusy opływać. Jak by to wyglądało gdybym w dziurawej sutannie latał?
– Synu, a ty nie pamiętasz co Jezus nauczał: łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne…
– Ale ja Panu Ołtarza Bursztynowy stawiam. 11 metrów wysoki, 12 szeroki
– Prałacie! A wiesz ty ile byś głodnych dzieci nakarmił za te pieniądze co ten ołtarz będzie kosztował?
– No biednym też pomagam…
– Mało Prałacie, mało. Ja wszystko rozdałem. Pan Nasz nie potrzebuje takich ołtarzy. Jemu nasze dobre uczynki potrzebne. Dzieła dobroci bliźniemu.
– Jakże to, miałbym wszystko rozdać?
– Tak Prałacie! Jak nie chcesz to czyśca trafić na wieki to natychmiast masz wszystko rozdać! Masz też przestać stawiać te twoje durne szopki. Żydzi to nasi bracia. Sam Jezus był Żydem! Przełożonych masz słuchać a ministrantów….
– To kłamstwo! Kłamstwo!
– Prałacie! Z góry wszystko widać. Biznesów też nie rób. To nie rola księdza a i zapomniałbym, tego biednego pisarza zostaw w spokoju.