Drużyna mrocznych Wojowników Ninja czuwa, w pogrążonej w półmroku harcówce. Panuje ciężka cisza. Wojownicy z niepokojem w sercach, czekają na powrót drużynowego.

Nagle skrzypią drzwi i wchodzi oczekiwany.
– Czołem drużyna! – wyrzuca z siebie.
– Czołem druhu drużynowy! – odpowiada mu gromkie echo odbijające się od ścian harcówki.
– I jak? jak? – padają liczne, zniecierpliwione głosy. Dyscyplinę diabli biorą.
– Ok – odpowiada zdawkowo drużynowy.
– Znaczy druha nie zwolnią? – pyta z nadzieją w głosie zastępowy Piotruś.

Zamiast odpowiedzi, na twarz przybysza wypełza uśmiech numer 5a. Taki od ucha do ucha.

– Czyli ta p…
– Józiu! – przerywa zastępowy Piotruś.
…. zła kobieta nic nie zdziałała? – ciągnie dalej zastępca zastępowego, Józio.
– Spokojnie drużyna! Nowy komendant, na moich oczach, raport podarł i życzył mi dalszych, owocnych sukcesów. Na koniec poklepał po plecach i tak rzekł: Wicie, rozumicie, władza was potrzebowała, potrzebuje i będzie potrzebować.
– Ufff! – rozlega się z wielu gardeł
– Co więcej…. – drużynowy zawiesza głos i patrzy wkoło – dostaniemy znacznie większe fundusze.
– Hurra! – Wojownicy Ninja podskakują pod sam sufit.
– Kupię sobie ten śmigłowiec zdalnie sterowany z kamerą – wykrzykuje Piotruś klaszcząc.
– A ja rakietę ziemia-powietrze – krzyczy ktoś z tyłu
– I czołg! – Józio z radości fika koziołka
– Nazwiemy go rudy!
– Spokojnie chłopcy – mówi drużynowy – Nasz nowy komendant kazał nam w pierwszej kolejności zabrać się za pielęgniarki. Więc do roboty! Rozejść się!
– Tak jest! – odpowiada radośnie zastęp i po chwili rozlega się hymn, którym zawsze wieńczy spotkania – My Czujni! Bojowi! Anonimowi!

—

Poprzedni odcinek